„ŚWIĘCI ZAWSZE GDZIEŚ SIĘ SPOTKAJĄ”
Beatyfikacja Czcigodnego Sługi Bożego Kardynała Stefana Wyszyńskiego a także Czcigodnej Służebnicy Bożej Elżbiety Róży Czackiej odbyła się 12 września 2021roku w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie – Wilanowie, w dzień Wspomnienia Najświętszego Imienia Maryi oraz w 338 Rocznicę Odsieczy Wiedeńskiej.
18 września miało miejsce Dziękczynienie za Beatyfikację połączone z Ogólnopolską Pielgrzymką Niewidomych do Lasek.
Proces beatyfikacyjny rozpoczęto wiele lat wcześniej, jeszcze przed beatyfikacją Świętego Jana Pawła II papieża. Oczekiwano na uznanie cudu. Po ogłoszeniu uznania cudu za przyczyną ks. Stefana Kardynała Wyszyńskiego i uznanie go błogosławionym nastał czas pandemii i wyznaczenie terminu uroczystości beatyfikacji odłożono. Myśl, która przemknęła mi wówczas była jedna – Prymas oczekuje na uznanie cudu za przyczyną S. Elżbiety Róży Czackiej i uznanie Jej za błogosławioną. Tak wiele ich łączyło w czasie II wojny światowej, więc jak wspaniale by było, by uroczysta beatyfikacja była wspólna. Tak mówił o Matce Czackiej Stefan Wyszyński 19 maja 1961r. w czasie Jej pogrzebu:
W roku szkolnym 2019/2020 i w kolejnym teren ośrodka, szczególnie stary budynek domu dziewcząt, często przekształcał się w plan filmowy. Kręcono sceny między innymi do filmu o ks. Stefanie Wyszyńskim i o Elżbiecie Róży Czackiej. 5 września czyli tydzień przed uroczystością beatyfikacji, odbyła się premiera dokumentalnego filmu poświęconego dziełu Matki Elżbiety Róży Czackiej „Widzieć w ciemności”. Przed pokazem filmu odbyło się spotkanie z cudownie uzdrowioną Karoliną Gawrych. Ze wzruszeniem mówiła o czasie po wypadku i uzdrowieniu, który przekazali Jej najbliżsi. Podczas jej wypowiedzi przypomniał się mi czas, gdy jedna z sióstr, z którą pracowałam poprosiła nas, wychowawczynie w grupie i dziewczęta o modlitwę za przyczyną Matki Elżbiety Róży Czackiej o uzdrowienie dla małej Karolci. Dopiero teraz dowiedziałam się że cudownie uzdrowiona Karolina to Karolcia…
Sarkofag z sosnowych bali jest w pokoiku w którym mieszkała Matka Elżbieta Róża Czacka w kaplicy Matki Bożej Anielskiej w Laskach. Ekshumację i przeniesienie doczesnych szczątków odkładano w czasie ze względu na pandemię aż do 23 grudnia 2020r.
Kilka dni przed beatyfikacją dowiedziałam się, że w konkursie na wystrój ołtarza i zdjęć beatyfikowanych wybrano projekt s. Alberty z Lasek. Gałęzie dębów, kwiaty – jeszcze bardziej przybliżały obecność laskowskiej puszczy w Świątyni Opatrzności. Tym bardziej. że gałęzie ścinano obok domu, w którym mieszkam…
12 września
Przy laskowskiej kaplicy w sobotni wieczór ustawiono olbrzymi telebim. Pracownicy, niewidomi, dorośli, dzieci i goście, mieszkańcy Lasek i okolic, wszyscy którzy nie mogli pojechać do Wilanowa mogli uczestniczyć w uroczystości beatyfikacji.
S. kierowniczka internatu domu dziewcząt kilka dni wcześniej przekazała mi kartę wstępu z planem dojścia na teren Bazyliki, rozmieszczeniem sektorów, ołtarza oraz przekazała którą z wychowanek mam pod opieką. Uroczystość zaplanowano na godzinę 12tą. Wyjazd w dwóch turach, aby ci co otrzymali zaproszenia i jadą z Lasek mogli zdążyć. My o ósmej rano. Ten wczesny przyjazd do Bazyliki dał przestrzeń, aby przed uroczystością podejść bliżej ołtarza oraz przygotowanego stolika z relikwiarzem ks. Kardynała Stefana Wyszyńskiego i Matki Elżbiety Róży Czackiej, zrobić kilka zdjęć i wysłać bliskim. Oczekiwanie wypełnione śpiewami, modlitwą, próbą generalną orkiestry i chóru oraz radosnymi spotkaniami z osobami, z którymi wcześniej pracowałam, a które przyjechały z różnych placówek Ośrodka w kraju i zagranicą. Od 11.30 przygotowanie do uroczystości – wyciszenie się i łączenie na wspólnej modlitwie.
Dzieło Triuno – jakże widoczne w czasie uroczystości beatyfikacji: siostry zakonne – niewidomi – pracownicy świeccy. Ufność w Boże prowadzenie i odwagę w sercu. „Ukazanie blasku wiary dwojga ludzi, będących wzorem wzajemnej pomocy w drodze do świętości”.
Po akcie pokuty Kyrie i obrzęd beatyfikacji. Prośba skierowana do Ojca Świętego Franciszka o włączenie w poczet błogosławionych: Stefana Kardynała Wyszyńskiego Prymasa Polski i Matki Elżbiety Róży Czackiej, Założycielki Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża. Po przedstawieniu obu życiorysów kardynał Marcello Semeraro wygłosił w języku łacińskim formułę beatyfikacyjną a po nim odczytano ją w języku polskim. W czasie śpiewu „Chwała bądź Bogu w Trójcy Jedynemu” odsłaniano wizerunki Błogosławionych, następnie do prezbiterium wprowadzono procesję z relikwiami (niosły je osoby cudownie uzdrowione) w otoczeniu przez osoby niosące kwiaty i świece. Podczas procesji wnoszenia relikwii bł. Stefana Wyszyńskiego śpiewano pieśń beatyfikacyjną „Soli Deo” (Jedynemu Bogu).
Następnie cudownie uzdrowiona Karolina wniosła relikwię bł. Elżbiety Róży Czackiej w otoczeniu osób niosących kwiaty oraz świecę i towarzyszącej procesji pieśni beatyfikacyjnej „Błogosławiona Matko niewidomych”. Tekst i muzykę pieśni poznałam w maju – autorką tekstu jest S. Damiana pracująca z nami w grupie. Uczestniczyła też w nagraniach razem z dziewczynkami, z którymi pracowałyśmy w ubiegłym roku szkolnym oraz w latach poprzednich.
18 września – w dziękczynieniu za beatyfikację doroczna Ogólnopolska Pielgrzymka Niewidomych przybyła do Lasek – na laskowskich ścieżkach około 1400 pielgrzymów – niewidomych z przewodnikami. Na polu ustawiono wielką „katedrę” z trzech namiotów by wszyscy mogli się pomieścić.
Teraz pielgrzymki niewidomych i widzących, większe lub mniejsze, z różnych stron Polski przybywają niemal codziennie do Lasek i na Piwną w Warszawie. Nie znając wcześniej Matki Czackiej chcą poznać miejsce, Dzieło, które założyła.
Relikwie i kwiaty – bezpośrednio przed Mszą Św. Beatyfikacyjną.
Sarkofag w pokoiku Matki Elżbiety Róży Czackiej, przylegający do kaplicy MB Anielskiej.
Karta wstępu położona na książeczce z oprawą liturgii (testami czytań, pieśni itp.)
Oczekiwanie. Ostatnie próby orkiestry.
Początek liturgii, wejście.
Po odsłonięciu obrazów.
Namiot – katedra polowa na laskowskich polach. Oczekiwanie pielgrzymów na liturgię dziękczynną po beatyfikacji.
Tekst i zdjęcia: Genia Flaczyk